Met al haast 150 jaar op de teller, mogen we Ruiter Machinefabriek gerust Sneker erfgoed noemen. Toch is het bedrijf energieker en innovatiever dan ooit tevoren. Vanuit een gloednieuw, hypermodern bedrijfspand ontwerpt, bouwt en onderhoudt het bedrijf machines die de hele wereld overgaan. “Groeien betekent voor ons niet groter worden”, vertelt directeur Erik Ruiter, “groeien betekent elke dag een stukje beter worden.” Wat daarvoor nodig is? Heel simpel: een goed geoliede machine.

Vijf generaties voor Erik Ruiter en zijn compagnon George Hoogma het stokje overnamen, legde Steven Geert Ruiter al de grondvesten voor Ruiter Machinefabriek. In 1874 om precies te zijn, toen de eerste generatie, middenin de industriële revolutie, een grof- hoef- en kachelsmederij overnam. In de eeuw die daarop volgde, deinde het bedrijf mee op de golven van vernieuwing. Waar de tijd om vroeg, daar gingen de activiteiten in mee. Van het maken van kachels en pijpen tot scheepsmotoren en landbouwmachines. Telkens met een nieuwe Ruiter aan het roer: “Na S.G. Ruiter kwam G.S. Ruiter en dan weer een S.G. Ruiter – een herhalend patroon. Totdat ik werd geboren.”

Zijn wieg stond boven de oude stoomreparatiefabriek in Sneek; daar werd Erik Ruiter geboren. Maar Erik was nog geen half jaar, toen het gezin naar Ethiopië verhuisde. “Mijn vader was een zeevaarder, een reiziger, een avonturier. Hij wilde de wereld zien en taalde nog niet naar het familiebedrijf.” Bijna vier jaar verbleef de vijfde generatie Ruiter in Afrika, waar vader een suikerrietplantage draaiende hield. Totdat de noodtoestand uitbrak onder het bewind van dictator Mengistu. “Er zat maar één ding op: vluchten.” Het gezin wist het eerste beste vliegtuig te pakken en strandde in Rome. “Daar heeft mijn vader nog moeten schooien voor een kwartje om naar huis te bellen.” Even leek het erop dat de familie na terugkomst naar Tanzania zou reizen om hun geluk daar te beproeven, maar daar stak opa een stokje voor. “Het was tenslotte wel eens tijd om het over de opvolging van het bedrijf te hebben.” De vijfde generatie was aan zet.

Of het familiebedrijf jaren later voor de allereerste keer in de historie in handen zou komen van een E. Ruiter, was nog maar de vraag. “Eigenlijk interesseerde ik me nooit zo voor wat mijn vader deed. Ik voelde er geen connectie mee. Ook omdat ik echt twee linkerhanden had. Ik kon nog geen deuk in een pakje boter slaan”, grinnikt Ruiter. “Stond ik daar met die linkerhanden op de MTS tussen jongens die allang konden lassen, draaien en frezen. Mijn leraar zei toen: ‘Jij krijgt al een 5,5 als je belooft nooit lasser te worden.’” Een belofte die Ruiter hield, want hij besloot verder te studeren. Technische bedrijfskunde, dat dan weer wel. “Niet omdat ik die techniek zelf zo leuk vond, maar omdat ik nieuwsgierig was naar de processen erachter; analyses maken, innovaties, goed ondernemerschap, herstructurering, dat soort zaken.” Kennis die hem later maar al te goed van pas zouden komen.

Want toen Ruiter de dertig aantikte en hij het bedrijf toch besloot over te nemen, gingen alle alarmbellen af. Het bedrijf van zijn voorouders hing aan een zijden draadje. “Er stond één computer. Er werd nog steeds gefaxt in plaats van gemaild. Alles werd op papier gedaan. Kortom: er moest een complete digitalisering plaatsvinden en alle processen moesten geherstructureerd worden.” Een monsterklus voor Ruiter, die alle zeilen bijzette om weer op de juiste koers te komen.“Je kunt rustig zeggen dat George mijn redding is geweest.”

In Hoogma, die zelf lange tijd een eigen technisch bedrijf had, vond Ruiter zijn weerga. Een klankbord waarmee hij zijn worstelingen maar bovenal zijn ideeën kon delen. “George de technologie, ik de fantasie”, lacht Ruiter. “En dat kan nog wel eens uit de hand lopen, hoor. Maar dan roept George steevast: ‘Hé ouwe dromer, even weer met de beide voetjes op de vloer’.” Inmiddels runnen de mannen het bedrijf sinds 2018 samen. Het belangrijkste doel was om de naam van het bedrijf weer eer aan te doen. “Kijk, er hing al die tijd wel een bord met ‘Machinefabriek’ op de gevel, maar in feite waren we een soort reproduceerbedrijf geworden. We maakten maar gewoon waar anderen om vroegen; we waren volgers in plaats van voorop te lopen.”

Dat vroeg om een nieuwe richting: kleinschalig werken met toepassing van hoogwaardige technologie en minimale milieubelasting. “Ooit zag ik een documentaire over bananenschillen waar vitaminesapjes- en pillen van gemaakt werden. De uitgeperste schillen dienden weer als grondstof voor leren tasjes. Ik vond dat zo interessant. Circulair ondernemen, dáár liggen kansen voor ons bedrijf”, vertelt Ruiter. “Zo’n ‘bananenschillenperser’ moet immers ontwikkeld worden. Net zoals talloze andere machines die belangrijk zijn om deze ‘nieuwe economie’ op gang te brengen.” Inmiddels wordt een groot deel van de omzet van Ruiter Machinefabriek bepaald door de fabricage van productielijnen waarin het vervangen van plastic centraal staat. “Denk aan het dekseltje op een koffie-to-go-beker. “Samen met verschillende opdrachtgevers produceren we nu biologisch afbreekbare producten die over de hele wereld afgezet hebben.”

Out of the box denken en kansen zien, dat is waar het de mannen om te doen is. “Niets is onmogelijk, zolang je maar durft”, knikt Ruiter. Daarbij werkt het duo graag samen met andere bedrijven uit de regio. “Wil je in de machinebouw topkwaliteit leveren, dan heb je partners van topkwaliteit nodig. Samen bereik je dingen die je in je eentje nooit voor mogelijk had kunnen houden.” Hun vaste contactpersoon bij Vestigen in Friesland vormt daarbij een onmisbare schakel. “Jaap-Auke is echt een verbinder. Hij legt de lijntjes en zorgt ervoor dat we in contact komen met de juiste partijen. Daarmee helpt hij niet alleen ons, maar onze hele stad en zelfs de provincie.”

Sinds september heeft Ruiter Machinefabriek haar intrek genomen in een nieuwe locatie aan de Hemmen ll in Sneek. Een indrukwekkend pand waar alle disciplines en afdelingen samenkomen. “Ontwerpen, engineering, verspanen, lassen, reviseren, bouwen, onderhouden, samenstellen – alles vindt nu plaats onder één dak”, vertelt Ruiter. “Dat geeft ons de mogelijkheid onze partners nog beter te bedienen.” Kortom: Erik Ruiter en George Hoogma zijn voorlopig nog niet klaar met hun machinefabriek. Komt het uiteindelijk toch zo ver, dan zien ze het liefst iemand aan het roer die met net zoveel vuur en plezier het schip varende houdt. “Dat hoeft wat mij betreft geen familie te zijn. Tijden veranderen nou eenmaal. Wij zijn gewoon een bedrijf dat toevallig Ruiter op de gevel heeft.”

Benieuwd hoe we uw onderneming kunnen helpen? Lees hier meer over Vestigen in Friesland of neem direct contact op met een van onze adviseurs.